ΟΙΔΙΠΟΥΣ

Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Μετάφραση του έργου του Παζολίνι: Δημήτρης Αρβανιτάκης
Διασκευή: Θεοδώρα Καπράλου
Σκηνοθεσία – Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Δημήτρης Καραντζάς
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Παίζουν: Μιχάλης Σαράντης, Μαρία Κεχαγιόγλου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης

«Είναι η τραγωδία της Γνώσης, της αυτογνωσίας. Κι ασφαλώς η αυτογνωσία περιλαμβάνει τηγνώση των ορίων της ελευθερίας μας.»

– Μίνως Βολανάκης

«Η παράσταση επιχειρεί να μελετήσει την εσωτερική δαιδαλώδη διαδρομή του Οιδίποδα Τρεις αφηγητές ανασύρουν επί σκηνής την ιστορία του Οιδίποδα, του ανθρώπου που ήταν μοιραίο να φτάσει στην γνώση και σε όλη την οδύνη που αυτή επιφέρει. Σε ένα νεκρικό τοπίο, ένα τοπίο λοιμού, ο Οιδίπους- βασιλιάς της Θήβας , επιχειρεί να μάθει την αιτία της αρρώστιας», την αιτία που όλος ο λαός του «νοσεί». Η διαδικασία αυτής της έρευνας οδηγεί στην επώδυνη απάντηση. Η αρρώστια είναι ο ίδιος.

Οι τρείς ηθοποιοί στήνουν ένα κρίσιμο «παιχνίδι» στο οποία ανά πάσα στιγμή παρακολουθούν και αναπαριστούν όλη τη διαδρομή του Οιδίποδα προς τη γνώση, τη δυσκολία που έχει η ομολογία της γνώσης , και την αντίσταση του ανθρώπινου όντος να γνωρίσει ολοκληρωτικά τον εαυτό του.

Στο έργο του Σοφοκλή όλα τα πρόσωπα είναι ταυτόχρονα θύτες και θύματα, άγιοι και αμαρτωλοί, συνειδητοί και ασυνείδητοι . Οι τρεις υποκριτές εναλλάσσοντας ρόλους, διογκώντας στιγμές, βουτώντας στο ασυνείδητο των προσώπων του Σοφοκλή ( με πολύτιμο αρωγό τις αφηγήσεις από το σενάριο του Παζολίνι) συνθέτουν ενώπιον μας τον άνθρωπο που ξεκινάει ως σωτήρας και καταλήγει ως «άθλιο συντρίμμι», ως «τυφλός ζητιάνος και προφήτης».

Μια «ψιθυριστή» παράσταση που επιχειρεί να αναμοχλεύσει την εσωτερική διαδρομή των προσώπων και να αποκαλύψει την οδύνη που συνθέτουν ερήμην τους. Μια βουτιά στο υποσυνείδητο, σε μια μνήμη/ σε μια γνώση που ενυπάρχει μέσα μας και που παλεύουμε αενάως να μην δούμε.

Η παράσταση αποτελεί μια συνέχεια της έρευνας που αρχίσαμε με τη Θεοδώρα Καπράλου με τη «Μήδεια» του Ευριπίδη ( Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2017), που σκοπό έχει να ψηλαφήσει τους «τραγικούς ήρωες» από απόσταση αναπνοής και να διερευνήσει τις άλεκτεςπεριοχές που ενυπάρχουν στα επιχειρήματα τους.»

Δημήτρης Καραντζάς